W przypadku przechowywania ciekłych odpadów palnych oraz substancji trujących i żrących w zbiornikach podlegających pod dozór UDT, wymagania dotyczące pojemności wanien wychwytowych są jasno sprecyzowane. Pozostała, prawdopodobnie największa grupa pracodawców musi, korzystając z organów doradczych – pracowników służby BHP lub ekspertów, oprzeć się na ogólnych przepisach i “zasadach branżowych”.
Moje wieloletnie dyskusje z ekspertami w zakresie projektowania bezpieczeństwa w przedsiębiorstwach, wskazują, że ogólnie za dobre praktyki można przyjąć następującą zasadę:
Pojemność netto zasobnika wanny wychwytowej powinna wynosić nie mniej niż 25% całkowitej objętości magazynowanych w niej substancji lub 110% pojemności pojedynczego największego opakowania, pojemnika jednostkowego lub zbiornika przenośnego – w zależności od tego, która z tych wartości jest większa.
Jednak należy pamiętać, że ostatecznie to Pracodawca definiuje bezpieczeństwo i określa czy wskazywana pojemność wanny wychwytowej może być większa z uwagi na np. częstotliwość weryfikacji stanu pojemników, doświadczenie z awaryjnością i ilością zdarzeń uszkodzeń opakowań, podwyższony stopień zagrożenia chemicznego lub wpływu na środowisko. Przykładem jest branża rafineryjna, gdzie często minimalna pojemność wanny wychwytowej wynosi 150% objętości składowanych pojemników.
Najważniejszą zasadą doboru wanny wychwytowej jest podwyższanie poziomu bezpieczeństwa dla pracowników i obniżanie ryzyka zagrożeń, będących wynikiem rozszczelnienia się pojemników. Kierując się tą zasadą, dobierajmy rozwiązania, które zapewnią nam to wszystko swoją jakością i funkcjonalnością.
